
تعداد نشریات | 22 |
تعداد شمارهها | 333 |
تعداد مقالات | 3,458 |
تعداد مشاهده مقاله | 4,086,660 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 2,856,041 |
تاثیر شیوههای متفاوت تمرینی بر بیان ژن TIF2 در بافت چربی زیرجلدی موشهای صحرایی نر نژاد ویستار | ||
مطالعات کاربردی علوم زیستی در ورزش | ||
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 07 مهر 1404 اصل مقاله (881 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22077/jpsbs.2025.6780.1961 | ||
نویسندگان | ||
امیرحسین توسلی1؛ محمد شریعت زاده جنیدی2؛ جواد رمضانی* 3 | ||
1کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی کاربردی، دانشگاه پیام نور، مرکز کرج | ||
2دانشیار فیزیولوژی ورزشی، پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی، تهران | ||
3استادیار گروه علوم ورزشی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران | ||
چکیده | ||
زمینه و هدف: TIF2 یکی از کوفاکتورهای تنظیم کنندهPPARγ در بافت چربی است که میتواند بر فرآیندهای لیپولیز و ترموژنز تأثیر بگذارد. با این حال، تأثیر شیوههای مختلف تمرینات ورزشی بر بیان این ژن در بافت چربی زیرجلدی بهطور دقیق مشخص نشده است. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر شیوههای مختلف تمرینی بر بیان ژنTIF2 در بافت چربی زیرجلدی موشهای صحرایی نر ویستار بود. روش تحقیق: بدین منظور تعداد 32 سر موش صحرایی نر ویستار هشت هفته ای با میانگین وزن 33±237 گرم از انستیتو رازی خریداری شد. موشها در محیطی با میانگین دمای 4/1±22 درجه سانتیگراد، رطوبت 4±۵۵ درصد و چرخه روشنایی- تاریکی 12:12 ساعت در قفسهای مخصوص از جنس پلی کربنات نگهداری شدند. در طول تحقیق، تمامی حیوانات به غذا و آب دسترسی آزاد داشتند. بعد از دو هفته سازگاری با محیط، بهصورت تصادفی در چهار گروه هشتتایی شامل گروه1. کنترل، 2.تمرین هوازی با شدت متوسط(MIT)، 3.تمرین هوازی پرشدت(HIT) و 4.تمرین تناوبی پرشدت(HIIT) قرار گرفتند. برنامهی تمرینی به مدت هشت هفته و با تواتر پنج جلسه در هفته اجرا شد. پس از پایان دوره تمرینی، نمونهبرداری از بافت چربی زیرجلدی ناحیه شکم انجام شد و میزان بیان ژن TIF2 با روش RT-PCR سنجیده شد. از آزمون آماری آنالیز واریانس یکطرفه همراه با تست LSD در سطح معناداری(05/0>p) استفاده گردید. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که هر سه مدل تمرین، کاهش معناداری بر بیان ژن TIF2 در بافت چربی زیرجلدی موشهای صحرایی دارد(05/0>P). هر چند بیان ژن TIF2 در گروه HIT نسبت به گروههای HIIT و MIT، کاهش بیشتری داشت. هیچ تفاوت معناداری بین گروه های تمرینی مشاهده نشد(05/0<P). نتیجه گیری: به نظر میرسد مدل تمرینی HIT نسبت به MIT وHIIT، اثر بیشتری بر بیان ژن TIF2 در بافت چربی زیرجلدی داشته و ممکن است بر فرایندهای متابولیکی چربی های زیرجلدی اثرگذارتر باشد، هرچند به تحقیقاتی بیشتری نیاز است. | ||
کلیدواژهها | ||
تمرین؛ چربی زیرجلدی؛ بیان ژن؛ TIF2؛ موش صحرایی | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1 |