آمار
| تعداد نشریات | 19 |
| تعداد شماره‌ها | 187 |
| تعداد مقالات | 1,918 |
| تعداد مشاهده مقاله | 1,018,060 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 1,077,621 |
مقایسه اثر ترتیب تمرینات موازی مقاومتی و استقامتی بر سطوح سرمی لیپوکالین 2 و مقاومت به انسولین زنان چاق غیر فعال | ||
| مطالعات کاربردی علوم زیستی در ورزش | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 07 شهریور 1400 | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22077/jpsbs.2021.4005.1611 | ||
| نویسندگان | ||
سمیه ماهری1؛ سیروان آتشک   2؛ رضا رشدی بناب3
| ||
| 1دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد بناب، دانشگاه آزاد اسلامی، بناب، ایران | ||
| 2دانشیار گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد مهاباد، دانشگاه آزاد اسلامی، مهاباد، ایران | ||
| 3استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد بناب، دانشگاه آزاد اسلامی، بناب، ایران | ||
| چکیده | ||
| زمینه و هدف: انجام فعالیت‌های ورزشی منظم به عنوان استراتژی ارجح و راهکار موثر برای کاهش سایتوکاین های النهابی مانند لیپوکالین 2 (Lcn2) و بهبود مقاومت به انسولین (HOMA-R) در افراد چاق توصیه شده است. لذا با توجه به وجود یافته‌های محدود و متناقض در رابطه با اثرگذاری تمرینات موازی مقاومتی و استقامتی بر این نشانگرها و از طرفی تاثیر ترتیب انجام فعالیت‌ها در برنامه‌ی تمرینات موازی به ندرت مورد مقایسه قرار گرفته است، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر ترتیب تمرین استقامتی و مقاومتی بر شاخص‌های ترکیب بدن، مقاومت به انسولین و سطح Lcn2 در زنان چاق غیر فعال انجام گرفت. روش تحقیق: 45 زن چاق غیرفعال در یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون، به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه کنترل (15 نفر)، تمرینات موازی مقاومتی+استقامتی (15 نفر) و تمرینات موازی استقامتی+مقاومتی (15 نفر) قرار گرفتند. برنامه‌های تمرینی به‌مدت دوازده هفته و سه جلسه در هفته انجام شد و بخش مربوط به تمرین استقامتی شامل دویدن روی نوارگردان و بخش تمرین مقاومتی شامل انجام کار بر روی ایستگاه‌های منتخب مقاومتی بود. 48 ساعت قبل از شروع تمرینات و 48 بعد از آخرین جلسۀ تمرینی، شاخص‌های ترکیب بدن و نمونه‌های خونی در حالت ناشتایی تمامی آزمودنی‌ها مورد اندازه‌گیری قرار گرفت. از آزمون آماری تی‌زوجی جهت تغییرات درون گروهی و آنالیز واریانس یک‌طرفه جهت بررسی اختلاف بین گروه‌ها استفاده شد. یافته‌ها: دو برنامه‌ی تمرین موازی در مقایسه با گروه کنترل باعث کاهش معنی‌دار شاخص‌های ترکیب بدنی و غلظت نشانگرهای HOMA-R و Lcn2 شد (05/0p <). با این حال اختلافی در شاخص‌های فوق بین دو شیوه‌ی تمرینی مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان نتیجه گرفت که انجام تمرینات موازی به مدت دوازده هفته، صرفنظر از ترتیب اجرای آن می‌تواند راهکار درمانی موثری برای بهبود نشانگرهای خطرزای چاقی در زنان چاق باشد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| ترتیب تمرینات موازی؛ مقاومت به انسولین؛ ترکیب بدن؛ لیپوکالین-2؛ چاقی | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 100 |
||
Contact Us |
Help & Support |
Site Map
نماد الکترونیک
Journal Management System. Designed by sinaweb.