تحول فردیت خطاطی

منابع

آژند، یعقوب. (1396). «رقم مسجع: علل و رویکرد مذهبی اجتماعی آن». هنرهای زیباـ هنرهای تجسمی، دوره 22، شماره 2، 8ـ1.

آملی، شمس‌الدین محمد بن محمود. (1381). نفائس­الفنون فی عرائس­العیون. جلد اول، تهران: اسلامیه.

احمد، حسین. (1398). تاریخ فرهنگی: معرفت‌شناسی و روش‌شناسی. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.

اختیار، مریم؛ آقایی میبدی، مژگان. (1399). «کار نیکوکردن از پرکردن است: هنر سیاه‌مشق‌نویسی در ایران». گلستان هنر، دوره 7، شماره1، 74ـ58.

اقبال آشتیانی، عباس. (1323). «میرعلی هروی کاتب سلطانی». یادگار، شماره 3، 31ـ18.

البخاری، صدیق بن حسن­خان القنوجی. (1420 ق.). أبجد العلوم. المجلد الثانی، بیروت: دارالکتب العلمیه.

المنجد، صلاح­الدین. (1979). دراسات فی تاریخ الخط العربی: منذ بدایه الی نهایه العصر الاموی. بیروت: دارالکتاب الجدید.

ایران‌پور، امین. (1397). «مدخل سیاه‌مشق». در دانشنامه جهان اسلام، تهران: بنیاد دائره­المعارف اسلامی، 469ـ466.

برک، پیتر. (1390). تاریخ فرهنگی چیست؟ مترجم: ن. فاضلی و م. قلیچ، تهران: پژوهشکده تاریخ اسلام.

بیانی، مهدی. (1363). احوال و آثار خوشنویسان. تهران: علمی.

حسنوند، محمدکاظم؛ آخوندی، شهلا. (1391). «بررسی سیر تحول چهره‌نگاری در نگارگری ایرانی تا انتهای دوره صفوی». نگره، شماره 24، 35ـ14.

حموی، یاقوت بن عبدالله. (1381). معجم­الأدباء. مترجم: عبدالمحمد آیتی، تهران: سروش.

خانکه، منصور. (1398). «سیاه‌مشق نستعلیق اثر اسدالله شیرازی: سواد و بیاضی معاصر». تندیس، شماره 388و 389، 50ـ46.

دالمانی، هنری رنه. (1335). سفرنامه از خراسان تا بختیاری. مترجم: محمدعلی فره­وشی، تهران: امیرکبیر.

ذکایی, محمدسعید؛ امن‌پور، مریم. (1393). درآمدی بر تاریخ فرهنگی بدن در ایران. تهران: تیسا.

رشیدی، صادق. (1396). هنر پیرااسلامی: تحلیل انتقادی گفتمان‌های مسلط در مطالعات هنر اسلامی. تهران: علمی و فرهنگی.

رفیقی ‌هروی، مجنون. (1373). «رسم‌الخط». در رسالاتی در خوشنویسی و هنرهای وابسته، به­اهتمام حمیدرضا قلیچ‌خانی، تهران: روزنه، 54ـ31.

سه‌کی، یوشیفوسا. (1384). «آثار خوشنویسی در دو مرقع سلطان­یعقوب: یادگاری از عصر قراقویونلوها و آق‌قویونلوها». نامه بهارستان، 172ـ75.

شفیعی‌کدکنی، محمدرضا. (1383). «نقش ایدئولوژیک نسخه‌بدل‌ها». نامه بهارستان، شماره 9و 10، 110ـ93.

شوشتری، نورالله ابن شرف‌الدین. (1377). مجالس­المؤمنین. جلد دوم، تهران: اسلامیه.

شیرازی، علی. (1392). «از مشق‌های ابتدایی تا سیاه‌مشق‌های خیالی». رشد آموزش هنر، شماره 34، 33ـ28.

صحراگرد، مهدی. (1396). «قرآن‌نویسی در سده‌های نخست: قرآن وقفی علی بن حیدر جلالی». آستان هنر، شماره 22، 55ـ46.

طباطبایی ‌یزدی، لیلا؛ شایسته‌فر، مهناز؛  شریعتی، سارا. (1398). «تاریخ هنر به مثابه تاریخ سیاسی: نقدی بر رویکرد سیاست­محور در تاریخ­نگاری هنر اسلامی». جامعه‌شناسی هنر و ادبیات، شماره 11، 127ـ107.

فضائلی، حبیب‌الله. (1350). اطلس خط: تحقیق در خطوط اسلامی. اصفهان: نشریه انجمن آثار ملی اصفهان، به­مناسبت جشن دو هزار و پانصدمین سال بنیانگذاری شاهنشاهی ایران.

کرمعلى (کاتب)، کلب علی بن. (1128 ق.). بی نام (خطی). حقوق تهران: ف:- 119: با عنوان­هاى شنگرف،  1298ق. کتابخانه صنیع­الدوله.

کریمی‌نیا، مرتضی. (1397 الف). «نسخه‌شناسی مصاحف قرآنی (1): قرآن 1200، در موزه آستانه حضرت معصومه علیهاالسلام: قرآنی از عهد مأمون عباسی یا قرن پنجم هجری». آینه پژوهش، 96ـ87.

ــــــــــــــــ . (1397 ب). «نسخه‌شناسی مصاحف قرآنی 3: قرآن شماره 4256 موزه ملی ایران، پاره‌های مفقود و نسخه­های مشابه». آینه پژوهش، شماره 6، 154ـ141.

ـــــــــــــــ . (1399). «نسخه‌شناسی مصاحف قرآنی 10». آینه پژوهش، شماره 4، 177ـ111.

محمودی، علیرضا. (1396). «طره خط و دندانه شعر (نظری بر جایگاه و هنر خوشنویسان ایرانی دربار پادشاهان گورکانی هند)». مطالعات شبهِ­قاره، شماره 30 ، 126ـ109.

مشهدی، سلطانعلی. (1373). «صراط السطور». در رسالاتی در خوشنویسی و هنرهای وابسته، به­اهتمام حمیدرضا قلیچ‌خانی، تهران: روزنه، 30ـ15.

نجیب‌اوغلو، گلرو. (1379). هندسه و تزئین در معماری اسلامی. مترجم: مهرداد قیومی بیدهندی، تهران: روزنه.

نواب‌تهرانی، میرزامهدی. (1376). دستورالأعقاب. تهران: تاریخ ایران.

هاوزر، آرنولد. (1377). تاریخ اجتماعی هنر. جلد دوم. مترجم: ابراهیم یونسی، تهران: خوارزمی.

‌ هوشمند، عبدالحسین. (1374). «ترجمه و تحقیق کتاب المصاحف ابن ابی داود سجستانی (بخش اول و دوم و مقدمه)». پایان­نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران، دانشکده الهیات و معارف اسلامی.

 

 

Atanasiu, Vlad (2003). Allographic Biometrics and Behavior Synthesis. TUGboat, Proceedings of EuroTEX, 24(3), 328-333.

Atanasiu, Vlad (2004a). Surveys and projects in handwriting analysis: Research conducted for the benefit of the Commission for Scientific Visualization. Tech Gate Vienna: Austrian Academy of Science.

Atanasiu, Vlad (2004b). The President and the Calligrapher: Arabic Calligraphy and Its Political Use. In studies in ARCHITECTURE, HISTORY & CULTURE (pp. 7-20). Massachusetts: AKPIA@MIT.

Blair, Sheila S. (2006). Islamic Calligraphy. Edinburgh: Edinburgh University Press.

Cellard, Eléonore (2020). The written transmission of the Qur’ān during Umayyad times: Contextualizingthe Codex Amrensis 1. In A. Marsham, The Umayyad World . Abingdon: Routledge.

Dehérain, Henri (1916, Avril ). Asselin de Cherville, drogman du consulat de France en Égypte et orientaliste. (premier article). Journal des savants, 14ᵉ année, 176-187.

Dutton, Yassin (2017). Two ‘Hijazi’ Fragments of the Qur’an and Their Variants, or: When Did the Shawadhdh Become Shadhdh? Journal of Islamic Manuscripts, 8, 1-56.

Gruendler, Beatrice, & Marlow, L. (2004 ). Writers and Rulers: Perspectives on their relationship from Abbasid to Safavid Times. Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag.

Luhmann, Niklas (1990). Essays on Self-Reference . NEW YORK: Columbia University Press .

Luhmann, Niklas (2000). Art as a Social System. (E. M. Knodt, Trans.) Stanford: Stanford University Press.

Powers, David S. (2009). Muhammad Is Not the Father of Any of Your Men: The Making of the Last Prophet. Philadelphia: University of Pennsylvania Press.

Rice, D. S. (1955). The Unique Ibn Al-Bawwab Manuscript. Dublin: EMERY WALKER (IRELAND) LTD.

URL 1: https://www.islamic-awareness.org/quran/text/mss/dak139.html ((مراجعه به سایت 10/11/2020

URL 2: https://www.christies.com/en/lot/lot-5057556 ( مراجعه به سایت 8/24/ 2020)

URL 3: https://www.azizihonar.com/fa/index.php?newsid=285 (مراجعه به سایت 3/21/ 2021)