پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 21 |
| تعداد شماره‌ها | 335 |
| تعداد مقالات | 3,496 |
| تعداد مشاهده مقاله | 4,139,383 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 2,892,642 |
تحلیل عنصر نور در نقاشی عاشورایی با تاکید بر مبانی حکمت نوریه سهروردی (مطالعه موردی آثاری از عبد الحمید قدیریان) | ||
| نگارینه هنر اسلامی | ||
| دوره 12، شماره 29، شهریور 1404، صفحه 23-39 اصل مقاله (1.08 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22077/nia.2025.8940.1925 | ||
| نویسندگان | ||
| زینب رسولی کنارسری1؛ حسینعلی عابددوست* 2؛ زیبا کاظم پور3 | ||
| 1کارشناسی‌ارشد پژوهش هنر، دانشکدة هنر و معماری دانشگاه گیلان، رشت، ایران | ||
| 2دانشیار گروه ارتباط تصویری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه گیلان، رشت، ایران | ||
| 3دکتری پژوهش هنر، دانشکدة هنر،دانشگاه شاهد، ، تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| As a reasoned phenomenon, light is central to wisdom. Wisdom is always God-oriented and science is the origin of principles; The work of wisdom is the emergence of spirituality and self-fulfillment. Suhrawardi's theory is based on the translation and explanation of the Qur'anic verses and it means that the world is nothing but light and illumination. Ashurai art is one of the religious and religious art and has a deep and esoteric meaning. With a research approach in the field of art, Abdulhamid Qadirian has repeatedly addressed the process of transforming the concept into form, by creating his Ashura works, he has established a fundamental link between wisdom and religion and invited the audience to the conceptual truths of Ashura. The main research question is, with what purpose and meaning is the element of light used in the Ashura works of Abdul Hamid Qadirian, and how is the Karbala incident represented in Qadirian's works? What is the relationship between the representation of light in Ostad Qadirian's paintings and the concept of light in the wisdom of illumination? The research method is descriptive-analytical in nature. Collecting information is in a library method and through note-taking and image reading. The research data are analyzed from a qualitative aspect and by reasoning and logic method. These results show that: in Qadirian's Ashura paintings, the element of light has a sacred, spiritual and spiritual nature, and in addition to the manifestation of the divine attribute, luminous characters are depicted as illumination and spiritual light. Imam Hussain (a.s.) is the vision and evidence of the origin of light and the illuminant of the perceptible world, praise and meaning, on this basis, the event of Ashura is represented in Qadirian's works in the meaning of life. The representation of light in the paintings as a deep code is related to the concept of luminous light and the unity of the essence of truth, hence, awakening and vision are shown by guiding light, and blindness and sleep are shown by darkness and lack of light. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| عاشورا؛ نقاشی؛ عبدالحمید‌قدیریان؛ نور؛ حکمت اشراق | ||
| مراجع | ||
|
قرآن کریم. (1389)، ترجمه مهدی الهی قمشه‌ای، چاپ اول، نشر گلبان
آیت‌اللهی، حبیب‌الله (1377). مبانی نظری هنرهای تجسمی، تهران: سمت.
ابوالقاسمی، محمد (1392). «تحلیل ساختاری نقد نقاشی». هنرهای زیباـ هنرهای تجسمی، دورۀ نوزدهم، شمارة1، صص. 12-6.
امینرضوی، مهدی (1377). سهروردی و مکتب اشراق. مترجم: مجدالدین کیوانی، تهران: مرکز.
الیاسی، آزاده؛ اخلاقی، مرضیه (1400). «جهان‌شناسی رمزی در داستان‌های عرفانی شیخ اشراق». اندیشة اسلامی، شمارة 3، صص 212-195 05.
دایره در متون دینی و اساطیری»، شماره 1، نشریة علمی- پژوهشی گوهرگویا،
پنجه‌باشی، الهه (1399). «مطالعۀ تحلیلی ویژگی‌های بصری و عناصر ساختاری نقشمایة دایره در نقاشی معروف به شمس، اواخر دورۀ قاجار، محفوظ در موزۀ آستان قدس رضوی». نگره، شمارة 56،
پیروزفر، پژمان؛ پناهیان‌پور، فاطمه(1397). حکمت هنر اسلامی، انتشارات: پایا
خداجویان، فاطمه (1398). «رویکرد عرفانی به پدیدۀ شب در قرآن». معرفت، سال بیست و نهم، شمارة 1، صص. 80-71
خوب‌بین خوش‌نظر، سیدرحیم (1388). «پژوهشی در تأثیر نظریۀ نور حکمت اشراقی بر نگارگری ایرانی». رسالة دکترا ، دانشکدة هنر شاهد.
دیباجی، سیدمحمد (1390). «جایگاه نور در حکمت اشراق». اندیشۀ دینی، شمارة 39، صص. 20-1.
رفعت، محسن (1396). «نگاهی انتقادی به محل شهادت امام حسین(ع): تحلیل پندار گودال قتلگاه». تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی، شمارة 28، صص80- 57.
رهبرنیا، زهرا؛ انصاری، مجتبی (1382). «پایگاه ویژۀ تجزیه وتحلیل و نقد آثار ارتباط تصویری». هنرهای زیبا، شمارة 16، صص.78-69.
سهروردی، شهاب‌الدین (1375)، حکمت‌الاشراق، در مجموعۀ مصنفات. جلد دوم، بهتصحیح هانری کربن، تهران: پژوهشگاه.
شریفی، علی؛ جوکار، مجید ( 1389). «رنگ سفید از منظر قرآن و روانشناسی». پژوهشنامة علوم و معارف قرآن کریم، شمارة 7، صص. 93ـ91.
صفاران، الیاس (1389). حکمت هنر اسلامی. تهران: دانشکدۀ هنر و رسانه.
صلیبا، جمیل؛ صانعی درهبیدی، منوچهر (1366). فرهنگ اسلامی. تهران: حکمت.
طاهری، حسین؛ واردی، زرین (1397). «بازشناسی تحلیلی ـ توصیفی رنگ و نور». متنپژوهی ادبی، شمارة 85، صص.166-139.
طباطبایی، محمدحسین (1363). تفسیر المیزان. مترجم: سیدمحمدباقر موسوی همدانی، جلد یکم، تهران: بنیاد علمی و فکری علامه طباطبائی، مرکز نشر فرهنگی رجاء
عباسی شوکت‌آباد، امیرحسین (1400). «نگاهی به عنصر نور در ایران باستان». اولین کنفرانس روانشناسی، علوم اجتماعی و علوم تربیتی و انسانی. صص13-1
عتیقه‌چی، نسرین؛ جویبار، معصومه (1392). «بررسی اشراق نور در هنر ایران باستان و دورۀ اسلامی با رویکرد به معماری و نقاشی». پایان‌نامة کارشناسی‌ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی.
عطار، طاهره؛ رنجبرحسینی، محمد (1395). «روششناسی مناظرات امام حسین(ع) در جریان قیام عاشورا». آیت بوستان، شمارة 2، صص.26-7.
فارسیمدان، علی (1402). «ویژگی‌های امامحسین(ع) در حدیث لوح». پژوهشنامۀ معارف اسلامی، شمارة30، صص.28-7
فخاری، علیرضا؛ دهقانی، فرزاد (1396). «مفهوم (لوح محفوظ) براساس واکاوی نمادین در روایات». مطالعات قرآنی و فرهنگ اسلامی، شمارۀ 4، صص. 92ـ90.
کمالی‌زاده، طاهره (1392). مبانی حکمی هنر و زیبایی از دیدگاه شهاب‌الدین سهروردی. تهران: متن.
کوپر، جی. سی. (1379). فرهنگ مصور نمادهای‌سنتی. مترجم: ملیحه کرباسیان، تهران: فرشاد.
گرگانی‌نژاد، محبوبه؛ میرشفیعی، سیدمحمد (1401). «مطالعة نماد آسمان در قرآن، اساطیر، ادبیات و هنر ایران». جسارت‌نامة فرهنگ و هنر اسلامی، شمارۀ 1، صص. 21-8
نوربخش، سیماسادات ( 1399). نور در حکمت سهروردی. تهران: هرمس.
منبع اینترنتی
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 173 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 7 |
||
نماد الکترونیک
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب