پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 22 |
| تعداد شماره‌ها | 321 |
| تعداد مقالات | 3,364 |
| تعداد مشاهده مقاله | 3,685,152 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 2,652,003 |
اثر تمرین در آب بر قدرت عضلانی اندام تحتانی و تعادل در بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک مزمن | ||
| مطالعات کاربردی علوم زیستی در ورزش | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 20 تیر 1404 اصل مقاله (834.59 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22077/jpsbs.2025.9223.1965 | ||
| نویسندگان | ||
| حسین بابایی‌پور* 1؛ منصور صاحب الزمانی2؛ نجمه پرهیزمیمندی3؛ علیرضا وکیلیان4 | ||
| 1استادیار گروه. آسیب‌های ورزشی و تمرینات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه ولی عصر رفسنجان، رفسنجان، ایران. | ||
| 2استاد گروه آموزشی آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنرکرمان، کرمان، ایران | ||
| 3. استادیار، گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران. | ||
| 4دانشیار، گروه آموزشی نورولوژی و مرکز تحقیقات بیماری‌های غیرواگیر، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان | ||
| چکیده | ||
| زمینه و هدف: تمرین در آب به عنوان یک رویکرد توانبخشی موثر برای بهبود عملکرد حرکتی در بیماران سکته مغزی شناخته شده است. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر تمرینات آبی در اعماق مختلف بر قدرت و تعادل عضلات اندام تحتانی در بیماران مرد مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک مزمن انجام شد. روش تحقیق: در مطالعه حاضر، 36 مرد (56 تا 70 ساله) مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک مزمن به طور تصادفی در دو گروه تجربی شامل تمرین در آب کم عمق، تمرین در آب عمیق و یک گروه کنترل قرار گرفتند. جلسات تمرین برای دو گروه آزمایشی شامل شش هفته و هر هفته سه جلسه 60 دقیقه‌ای تمرین در آب بود. برای گروه کنترل مداخله‌ای صورت نگرفت. تعادل با استفاده از مقیاس برگ و قدرت عضلات اندام تحتانی با استفاده از مقیاس انجمن تحقیقات پزشکی (MRC) ارزیابی شد. تحلیل واریانس آمیخته بین- درون آزمودنی‌ها برای بررسی فرضیه‌ها و به دنبال آن آزمون تعقیبی بونفرونی انجام شد. یافته‌ها: اثر تعاملی زمان × گروه برای تعادل (0001/0=P) و قدرت عضلانی (0001/0=P) معنی‌دار بود. علاوه بر این، اثرات اصلی معنی‌دار گروه (قدرت عضلانی: 0001/0=P، تعادل: 005/0=P) و زمان (قدرت عضلانی: 0001/0=P، تعادل: 0001/0=P) مشاهده شد. همانطور که آزمون تعقیبی نشان داد، هر دو گروه تجربی بهبود قابل توجهی در تعادل (005/0=P) و قدرت عضلانی (001/0=P) نسبت به گروه کنترل نشان دادند. علاوه بر این، آزمون تی همبسته نشان داد هر دو گروه تجربی افزایش معنی‌داری در تعادل (003/0=P) و قدرت عضلانی (015/0=P) پس از مداخله نشان دادند، در حالی که هیچ تغییر معنی‌داری در گروه کنترل برای هیچ‌یک از متغیرها (075/0=P) مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: در بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک پس از تمرین در آب در اعماق کم و عمیق، تعادل و قدرت عضلانی اندام تحتانی به طور قابل توجهی افزایش یافت اما بین تمرین در اعماق مختلف تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. این یافته‌ها نشان می‌دهد تمرین در آب ممکن است به عنوان یک استراتژی توانبخشی مؤثر و ایمن برای بیماران سکته مغزی عمل کند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| آب درمانی؛ توانبخشی حرکتی؛ بیماران سکته مغزی؛ ثبات وضعیتی؛ سازگاری عصبی عضلانی | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1 |
||
نماد الکترونیک
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب