تصرف ذهنی در تصویر آیینی از درخت با نگاهی به مرقد آقا و وقت سایه‌ها

برومبروژه، کریستیان. (1380). «درباره فرهنگ گیلان». ترجمۀ آزیتا همپارتیان. نشریۀ فرهنگ گیلان. ش 5، 6. صص 46- 36.

بهار، مهرداد. (1397). پژوهشی در اساطیر ایران. تهران: آگه.

پشوتنی‎زاده، آزاده. (1399). «خوانشی بر کتاب درخت زندگی: سمبل مرکزیت». پژوهش‌نامۀ انتقادی متون و برنامه‌های علوم انسانی. ش20(2). صص 1-20.

دوب‍وک‍ور، م‍ون‍ی‍ک‌. (1376). رم‍زه‍ای‌ زن‍ده‌ ج‍ان.‌ ت‍رج‍م‍ۀ ج‍لال‌ ستاری. تهران: نشر مرکز.

دهقانی یزدلی، هادی. (1401). «نشانه‌شناسی رمزگان درخت در روایت‌های عامّه». پژوهش‎های ایران‌شناسی دانشگاه تهران. ش12 (1). صص 68-88.

زمرّدی، حمیرا. (1381). «تجلیات قدسی درخت». مجلّۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران. ش 4و5 (591). صص 209-197.

ژیژک، اسلاوی. (1384). گزیده مقالات، نظریه، سیاست، دین. ویراستاران مراد فرهادپور، مازیار اسلامی، امید مهرگان، تهران: گام نو.

شوالیه، ژان‌؛ گ‍رب‍ران‌، آل‍ن‌. (۱۳8۸). ف‍ره‍ن‍گ‌ ن‍م‍اده‍ا: اس‍اطی‍ر، روی‍اه‍ا، رس‍وم‌ و... ت‍رج‍م‍ه‌ و ت‍ح‍ق‍ی‍ق‌ س‍وداب‍ه‌ ف‍ض‍ای‍ل‍ی‌. وی‍راستار ع‍ل‍ی‍رض‍ا س‍ی‍داح‍م‍دی‍ان‌. ت‍ه‍ران‌:ج‍ی‍ح‍ون‌‏‫.

فتوحی رودمعجنی، محمود. (1386). بلاغت تصویر. تهران: سخن‏‫.

ف‍ری‍زر، ج‍ی‍م‍ز ج‍ورج‌. (1396). شاخۀ زرّین: پژوهشی در جادو و دین. ویرایش و مقدمۀ رابرت فریزر. ترجمۀ کاظم فیروزمند. تهران: آگاه.

‏ف‍ل‍ک‍ی‌، م‍ح‍م‍ود. (۱۳۹۳). وقت سایه‌ها. تهران: ثالث.

فیشر، ارنست. (1386). ضرورت هنر در روند تکامل اجتماعی. ترجمۀ فیروز شیروانلو، تهران: انتشارات توس.

کلانتر، نوش‎آفرین؛ صادقی‎تحصیلی، طاهره. (1395). «درخت در نمادپردازی‎های عارفانه و ریشه‎های اسطوره‎ای آن». ادبیات عرفانی دانشگاه الزهرا(س). ش 8 (15). صص67- 92.

ناظمیان، رضا؛ میثاقی، ناصر. (1399). «تقدیس درخت در رمان «درخت انجیر معابد» و «دومه ود حامد»». فصلنامه نشریه زبان و ادبیات عربی دانشگاه فردوسی مشهد. ش 12 (1). صص 160-180.

وارینگ، فلیپا. (1371). فرهنگ خرافات. ترجمه احمد حجاران. ج1. تهران: موافق.

ولک، رنه. (1377). تاریخ نقد جدید. ج4. ترجمۀ سعید ارباب شیرانی. تهران: نیلوفر.

هال، جیمز. (1380). فرهنگ نگاره‎ای نمادها در هنر شرق و غرب. ترجمۀ رقیه بهزادی. تهران: فرهنگ معاصر.

ی‍وش‍ی‍ج، ن‍ی‍م‍ا‌. (۱۳0۹). م‍رق‍د آق‍ا. ت‍ه‍ران‌: مرجان.

‏یونگ‌، کارل‌ گوستاو. (۱398). ان‍سان‌ و سمبول­‍­هایش. ترجمۀ محمود سلطانیه. تهرن: جامی.