
تعداد نشریات | 21 |
تعداد شمارهها | 301 |
تعداد مقالات | 3,173 |
تعداد مشاهده مقاله | 3,211,825 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 2,380,301 |
مقایسه تاثیر شش هفته فعالیت ورزشی هوازی، مقاومتی و ترکیبی بر مقادیر پلاسمایی نسبت TNF-α/ IL-10 و شاخص مقاومت به انسولین در رتهای نر ویستار دیابتی | ||
مطالعات کاربردی علوم زیستی در ورزش | ||
مقاله 4، دوره 10، شماره 22، تیر 1401، صفحه 42-52 اصل مقاله (1.07 M) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22077/jpsbs.2021.3938.1607 | ||
نویسندگان | ||
مجتبی خاکی* 1؛ عباسعلی گائینی2؛ علی اصغر رواسی2 | ||
1دانشجوی دکترای علوم ورزشی (گرایش بیوشیمی ورزشی)، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، ایران. | ||
2استاد گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، ایران. | ||
چکیده | ||
زمینه و هدف: یکی از عوامل مهم در بروز اختلال متابولیکی و دیابت، التهاب است. مطالعه انواع فعالیت ورزشی و یافتن بهترین نوع آن، به عنوان روشی برای کاهش التهاب مورد توجه قرار گرفته است. هدف تحقیق حاضر مقایسه تاثیر شش هفته فعالیت ورزشی هوازی، مقاومتی و ترکیبی بر مقادیر پلاسمایی نسبت IL-10/TNF-α و شاخص مقاومت به انسولین در رتهای نر ویستار دیابتی بود. روش تحقیق: تحقیق حاضر به صورت تجربی به اجرا درآمد. جامعه آماری رتهای نر نژاد ویستار با محدوده وزنی 130 تا 150 گرم بودند. بدین منظور، تعداد 40 سر رت نر نژاد ویستار هشت هفتهای تهیه شدند و به طور تصادفی به پنج گروه هشت تایی شامل گروه های تمرین مقاومتی (شدت حدود 60 درصد یک تکرار بیشینه)، تمرین هوازی (شدت60-50 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی)، تمرین ترکیبی، کنترل دیابتی و کنترل سالم غیرفعال؛ تقسیم گردیدند. رتها به مدت شش هفته با تکرار سه جلسه در هر هفته، تمرینهای مربوطه را انجام دادند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه، خونگیری از قلب انجام و دادههای خونی جمعآوری شد. شاخصهای التهابی با روش الایزا و مقاومت به انسولین با روش HOMA-IR اندازهگیری شدند. سپس با استفاده از روشهای آماری تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی LSD در سطح معنیداری 0/05≥p نتایج استخراج گردید. یافتهها: نسبت IL-10/TNF-α در گروههای کنترل دیابتی (0/001=p)، تمرین استقامتی (0/02=p)، تمرین مقاومتی (0/003=p) و تمرین ترکیبی (0/003=p)؛ نسبت به گروه کنترل سالم کاهش معنیداری پیدا کرد. در گروههای تمرینی نسبت به کنترل دیابتی، این شاخص تغییر معنیداری نکرد (0/05<p). از طرف دیگر، شاخص مقاومت به انسولین در هر سه گروه تمرین هوازی، مقاومتی و ترکیبی (به ترتیب با 0/002=p=0/03=p و 0/01=p) نسبت به گروه کنترل دیابتی کاهش معنیداری پیدا کرد. هیچ تفاوت معنیداری بین گروههای تمرینی مشاهده نشد. نتیجهگیری: اجرای تمرینات مقاومتی، هوازی و ترکیبی در طول شش هفته، دیابت نوع II را بهبود میبخشد؛ اما احتمالا پتانسیل کافی برای بهبود شرایط التهابی بدن را ندارد. | ||
کلیدواژهها | ||
عامل نکروز دهنده تومور آلفا؛ اینترلوکین-10؛ فعالیت ورزشی؛ مقاومت به انسولین؛ دیابت نوع II | ||
مراجع | ||
An, J.N., Yoo, K.D., Hwang, J.H., Kim, H.L., Kim, S.H., Yang, S.H., . . . & Kim, Y. S. (2015). Circulating tumour necrosis factor receptors 1 and 2 predict contrast‐induced nephropathy and progressive renal dysfunction: A prospective cohort study. Nephrology, 20(8), 552-559. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 739 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 605 |